بررسی میزان آگاهی و نگرش کارکنان نظامی در پیشگیری از اعتیاد با ارائه الگوی مناسب

مقدمه: اعتیاد به مواد مخدر به عنوان یک معضل فردی – اجتماعی کانون توجه متخصصان در حوزه های مختلف قرار گرفته است. مطالعه حاضر  با هدف بررسی میزان آگاهی کارکنان پایور و وظیفه نظامی در پیشگیری از اعتیاد و ارائه الگوی مناسب انجام شد. روش کار: مطالعه توصیفی- مقطعی بر روی 900 نفر از کارکنان نظامی به روش نمونه گیری تصادفی–  طبقه ای با استفاده از پرسشنامه خود ایفا در استان سیستان و بلوچستان انجام شد. روایی پرسشنامه با استفاده از روایی محتوی کیفی و پایایی آن  با روش آزمون مجدد در دو مرحله به فاصله یک هفته توسط 15 نفر از پرسنل و ضریب همبستگی حاصل از دو آزمون 81/0=r و همچنین پایایی درونی با استفاده از آزمون الفای کرونباخ 78/0 مورد تایید قرار گرفت. یافته ها: در خصوص پیشگیری از اعتیاد در میان پایوران و سربازان به ترتیب 6/45% و 25% میزان آگاهی مطلوب بود و 8/94% از پرسنل نگرش مطلوب نسبت به پیشگیری از اعتیاد داشتند. بین میزان آگاهی، سن، سطح تحصیلات‏، سابقه خدمت، درجه، وضعیت زندگی والدین همچنین بین نوع نگرش و سطح تحصیلات، تأهل، وضعیت زندگی والدین و اعتیاد اقوام رابطه معنی داری وجود داشت(05/0p<). نتیجه گیری: پرسنل سازمان سطح آگاهی مطلوبی نسبت به پیشگیری از اعتیاد و مواد مخدر نداشتند. این امر نشان می دهد که اجرای هدفمند و اصولی برنامه های آموزشی به منظور ارتقاء سطح آگاهی پرسنل ضروری به نظر می رسد. با توجه به موثر بودن الگوی اعتقاد سلامتی در مطالعات مختلف جهت تغییر نگرش و افزایش آگاهی جهت پیشگیری و کنترل رفتارهای پرخطر از جمله اعتیاد پیشنهاد می شود.